วันสุดท้ายของการเป็นแฟน

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี๊ เป็นเรื่องของเราเอง เราเป็นผู้ชายแฟนเราก็เป็นผู้ชาย หรือเรียกอีกอย่างว่าเกย์นั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้สาวจ๋าอะไรขนาดนั้น เข้าเรื่องเลยละกันนะครับ นับว่าเป็นวันที่มีความสุขที่สุดวันนึงตั้งแต่คบกันมาก็ว่าได้ ทำไมถึงตั้งกระทู้ชื่อเรื่องว่า วันสุดท้ายของการเป็นแฟน นะหรอ? ก็เพราะว่าช่วงดึกวันนึงเราได้ไปทานหมูกะทะกันสองคน ตามปะสาแฟนที่เจอกันอาทิตย์ละครั้ง ก็คุยกันปกติ ช่วงที่ผ่านมาเป็นไงมาก คบกันมาขนาดนี้โอเคมั้ย ก็วางแพรนว่าพอทานเสร็จจะได้เที่ยวกลางคืนด้วยกันกับพี่อีกสองคน ตื่นเช้ามาไปดูหนัง ทานข้าวกันอะไรทำนองนี้ ใช้เวลาที่น้อยนิดทำกิจกรรมร่วมกันให้มากที่สุด พอคุยกันไปเรื่อยๆเค้าก็บอกว่าเพื่อนที่เค้าเคยชอบเค้ายังรู้สึกดีอยู่ ตอนที่มาคบกับเราคิดว่าเราจะไปแทนที่คนนั้นได้ เค้าจะมาหาเราเป็นครั้งสุดท้ายในฐานะแฟน เราก็อึ้งไปสักพักใหญ่ เค้าก็ยังบอกอีกว่าตอนนี้ความสุขของเรามันไม่ได้เพิ่มขึ้นและก็ไม่ได้ลดลง แต่ตอนที่อยู่กับคนนั้นเค้ามีความสุขมากกว่าที่อยู่กับเรา ที่อยู่กับเราเพราะความอยากและความหลง แค่กับเค้ามันคือความรัก เราก็ถามจะเลิกใช่มั้ย เค้าก็ไม่ตอบอะไร เราก็เลยบอก อืมโอเค เค้าบอกยังไม่ใช่ตอนนี้ไว้ให้เราไปดูหนังพรุ่งนี้จบก่อน ระหว่างที่คุยกันเราก็คุยไลน์กับพี่ที่จะไปเที่ยวด้วยกันว่า เออนี่จะเลิกกันแล้วนะ พวกพี่เค้าก็ยังไม่เชื่อคิดว่าเราโกหกเพราะว่าตอนนั้นเราไม่ได้มีปัญหาอะไรกันแล้ว เราก็บอกว่าออกไปเที่ยวกันเถอะคงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ไปสนุกด้วยกันกับคนนี้ ก็เลยพากันออกไปผับแถวๆนวมินทร์ที่มันเปิดถึงเช้าๆอ่ะ ระหว่างที่ดื่มกันแล้วเราเริ่มเมานิดหน่อยเพราะดื่มไม่เยอะ ก็ถามว่า พี่จะเลิกจริงๆหรอ ไม่เลิกได้มั้ย เพื่อนก็ส่วนเพื่อนดิ พี่จะคุยกับเค้าเป็นเพื่อนก็ได้ ไว้เค้าชอบพี่เมื่อไหร่ค่อยมาคุยกันอีกทีไม่ได้หรอ พยายามรั้งไว้ทุกทางยอมทุกอย่าง เค้าก็บอกว่าสนุกกันดีกว่า แล้วก็พากันกลับ พอมาถึงที่หอก็อาบน้ำทำทุกอย่างร่วมกันเหมือนแฟนกันปกติเพราะยังไม่ถึงเวลาที่ต้องจากกัน ตอนนอนเค้าก็มานอนกอดเราละก็บอกว่าพี่ขอโทษ ขอโทษ พูดซ้ำๆไปเรื่อยๆจนเราหลับไป ตื่นเช้ามาเราก็อาบน้ำด้วยกันเตรียมออกไปข้างนอกตามที่ได้วางแพรนกันไว้ เราก็บอกเค้าไปว่า นี่ไม่เลิกนะ ยังไงก็ไม่เลิก เราก็ยิ้มๆให้เค้าไป เค้าก็ยิ้มกับมาเราก็ไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร พอกำลังจะออกจากห้องเราก็นั่งคุยกันอีกรอบ เราก็ยืนยันเหมือนเดิมว่าไม่เลิกนะ ไม่เลิก เค้าบอกกับเราว่า เลิกเถอะ แล้วก็ดึงเราเค้าไปกอด เลยบอกไปว่าสรุปแล้วเราเลิกกันแล้วใช่มั้ย เค้าก็บอกว่า ยัง ไว้เราทำวันนี้ให้มีความสุขมากที่สุดก่อน ละออกไปกินข้าว ไปดูหนัง หนังเรื่องอะมอนเตอร์คอล ถ้าคนที่เคยดูจะรู้ว่าตอนจบมันจบด้วยการจากลา แต่ระหว่างที่ดูหนังมือเรายังจับกันตอดทั้งเรื่อง หนังเรื่องที่เป็นหนังเรื่องที่เราไม่อยากให้จบเลย เพราะหลังจากที่เดินออกจากโรงเราใกล้จะต้องเปลี่ยนสถานะกันแล้ว เค้าก็บอกว่าจะเดินมาส่งเราขึ้นวิน เราก็โอเคมาส่งก็มาส่ง เค้าเลยขอเราคุยด้วยแปปนึง เราก็นึกในใจไม่อยากให้เวลานี้มาถึงเลย เค้าเริ่มจะบอกเลิกกับเราด้วยประโยคที่ว่า ระยะเวลาที่คบกันมาพี่มีความสุขมากนะ แต่พี่ต้องทำแบบนี้ พี่ขอโทษ เราจะเจอกันอีกได้มั้ย เราก็บอกว่า ได้สิถ้ามีโอกาศ ของของพี่ก็ยังอยู่ที่ห้องเหมือนเดิมแหละ เค้าก็บอก เราเลิกกันนะ (คำนี้เราไม่ได้ยินแต่เราอ่านปากรู้เรื่อง) เราก็พยักหน้า แล้วเค้าก็ดึงเค้าไปก่อนเหมือนทุกที ตอนนั้นรถเมย์สาย8มาจอดส่งผู้โดยสารปลายสายพอดีเลย แต่เราดีใจนะเพราะเค้าไม่เคยกอดเราแบบนี้ในที่สาธารณะเลย ไม่เคยโอบไหล่เราเดินเหมือนวันนี้เลย ไม่เคยนั่งจับมือระหว่างรอดูหนังเลยเพราะปกติจะจับแค่ในโรง แล้วเราสองคนก็ต่างแยกย้ายเวลา19.19น.ของวันที่3ธันวาคม2559